"Ons land heeft een fundamenteel gebrek aan leiderschap."
Geen enkel land ter wereld telde ooit meer corona-doden per dag, per aantal inwoners dan ons land. Gisteren waren er 325 doden, dat is een wereldrecord. Moesten er in de VS procentueel evenveel doden vallen als bij ons, dan spreken we over bijna tienduizend doden per dag.
Momenteel zitten we aan een totaal van 3019 doden. Straks steken we China voorbij waar er tot nu toe ‘slechts’ 3.343 doden vielen. Maar, in China wonen 1.4 miljard mensen, in België 11 miljoen. “En jazeker je kan discussiëren over die dodencijfers “, zegt Jan Segers in een opiniestuk in Het Laatste Nieuws. “Niet elk land rapporteert ze even consciëntieus als België, in ons geval op het masochistische af. Je moet ze dus interpreteren, die cijfers, maar relativeren kun je ze onmogelijk nog. 325 doden verdragen geen vergoelijking meer.”
Die mening wordt gedeeld door Isabel Albers, redactiedirecteur van De Tijd/L’Echo. “In een crisis is er choas en laten mensen steken vallen. Maar hier zijn grote fouten gemaakt”, zegt ze in De Afspraak op vijdag. “De taskforce van Beke is er pas van een paar dagen geleden. Dat is too little too late. Er was geen bescherming, geen materiaal, geen schorten en mensen zijn niet opgeleid om deze medische taken op zich te nemen.” Zij vergelijkt het met soldaten die zonder wapens de oorlog worden ingestuurd.
Dat vindt ook politicoloog Foaud Gandoul, hij spreekt van een "fundamenteel gebrek aan leiderschap". “Dit was geweten van december 2019. Tussen december en maart is er niets gebeurd.”
Zelfs CD&V-voorzitter Joachim Coens deelde – zij het voorzichtig – de mening aan de disscussietafel van De Afspraak en pleit voor een onderzoekscommissie als de crisis eenmaal voorbij is. Dan mag minister Beke het aan zijn bevolking komen uitleggen wat hij bedoelde toen hij zei dat hij een minster van kwetsbare mensen is. Jammer genoeg is er meer aan de hand dan één falend politicus. Ons land heeft 8 ministers en 1 staatssecretaris die zich bezighouden met volksgezondheid en dat laat zich voelen. Wij spreken niet met één stem en onderhandelen over elk elastiekje dat aan een mondmasker moet worden genaaid, met het gevolg dat er te weinig gebeurt en mensen doodgaan.
“Als we hier geen lessen uit trekken, dan zijn we pas fout bezig”, aldus Joachim Coens.
