Je moet al maanden in een schuilkelder geleefd hebben zoals de Doomsday preppers om niet te weten dat Lize een nieuwe roman heeft. Het boek is al aan een tweede druk toe vooraleer het in de winkel ligt. Dat is goed gevonden van de marketingjongens- en meisjes. De truc is ook niet zo moeilijk: je drukt gewoon wat minder boeken in die eerste oplage.
De recensenten zijn niet erg enthousiast, maar dat is de reden niet.
Door die recensies weet ik dat een van de hoofdpersonen zich verliest in een psychose. Door omstandigheden is dat een onderwerp waar ik wel iets over weet. Het is een onderwerp dat zich ook goed leent voor een potentieel boeiende roman.
De echte reden om het boek - even of voorgoed - links te laten liggen, is dat mensen doorgaans de foute boeken kopen en lezen. Ze kopen nieuwe boeken in plaats van goede boeken. En of een boek goed is, weet je pas na een tijdje. Niet door de recensenten, maar door de lezers. Het zou dus best kunnen zijn dat de nieuwste van Spit wel degelijk een goede roman is. Dat weten we dan over enkele maanden. Nu nog niet. Op basis van echte besprekingen van echte lezers die het boek al toeklapten na amper 50 bladzijden is die kans evenwel klein.
Laten we in elk geval hopen dat de eindredactie van de uitgever wakker was tijdens de correctie van het nieuwe werk. In haar eerste boek slopen volgens een door mij erg gewaardeerde collega wel erg veel taalfouten waardoor zijn leesplezier danig vergald werd.
