Ik had het extreme genoegen Rik Verheye te mogen ontmoeten.
Sympathieke knul, die Rik. West-Vlaming zoals de auteur van dit stuk. Dat schept een band natuurlijk.
Een vriendin zei ooit dat West-Vlamingen zoals Joden zijn: van zodra ze van elkaar weten dat ze streekgenoten zijn, is er die onvermijdelijke band, zeker als ze buiten West-Vlaanderen zijn. Er bestaat zelfs een club ‘West-Vlamingen buiten West-Vlaanderen’. Dehaene was erevoorzitter.
Ik had het met Rik over humor en voetbal (Club Brugge uiteraard). Belangrijk element: we hebben elkaar ontmoet op het hoogtepunt van de eerste coronagolf in ons land. Op 15 april meer bepaald.
Toen een knappe dame, een topdokter nota bene, zich bij het gesprek voegde, was Rik uiteraard niet weg te slaan van de bevallige vrouw. Ze kwam net met het vliegtuig uit Afrika en had misschien enkele gevaarlijke virussen uit de tropen meegenomen. Vervolgens kwam ze rechtstreeks van het vliegveld van Melsbroek naar Antwerpen. Dat leek Rik niet te deren. En corona? Ook dat was geen beletsel voor de beste acteur van Vlaanderen die naar hij zelf vertelt een hypochonder is.
Misschien is zijn hypochondrie maar een tijdelijke aandoening en verdwijnt die in de aanwezigheid van een knappe vrouw. Het zou in elk geval een goede versiertruc zijn. “Ik lijd aan een zware vorm van hypochondrie, maar als ik in de buurt van een knappe vrouw ben, ben ik tijdelijk genezen.”
In dit geval had Rik een extra bonus: de vrouw was nog eens een topdokter. De acteur kon het die avond niet beter treffen...
