Een bordeel is meer dan een verzameling blote borsten.
‘Madame Claude’ is een nieuwe film op Netflix die zich laat omschrijven als (veelal in slow-motion gefilmde) zwoele seksscènes en bacchanalen – waaronder popmuziek en chansons worden afgespeeld - die af en toe aangevuld worden met dialoogscènes. Met die dialogen loopt het naar verluidt lang niet altijd zo gesmeerd als met de actiescènes. “Een film vol seks en saaie dialogen”, schrijft ‘Gids.tv’.
De film is schatplichtig aan roemruchte prostitutiefilms als Belle de Jour (1967) en Emmanuelle (1974). Het ziet er allemaal heel esthetisch mooi uit, met het Parijs van de jaren zestig als décor.
Madame Claude is de de Xaviera Hollander van Frankrijk. Al in de fleur van haar leven was ze onderwerp van een film, omdat ze een verpakking aanbiedt van heel veel drama in een enkele setting.
Je krijgt een beeld geserveerd van het libertaire Parijs van de jaren 60 en 70, met zo nu en dan een afslag naar de politiek. Want de film schets ook een beeld van de heksenjacht op sekswerk en tegelijk daarmee de Franse hypocrisie. Het Franse justitiële apparaat bleek wel uitzonderlijk veel aandacht te hebben voor prostitutie. Terwijl hun topmannen zelf ook – net als naar verluidt JFK en Marlon Brando – gebruikmaakten van de diensten van Madame Claude. Daardoor kreeg Claude zoveel invloed dat ze op een gegeven moment, al dan niet indirect, betrokken raakt bij staatsgrepen in Afrika. De belangen waren groot, en ze kende van een hoop politici hun fetisjen. Doch, hoogmoed komt voor de val.
Een portret van een leven vol leugens en halve waarheden.
‘Madame Claude’, vanaf 7 april op Netflix.
