Veilige nieuwe drug zou minder veilig zijn dan gedacht en al eeuwen oud.
Distikstofmonoxide, beter bekend als lachgas, is razend populair bij jongeren. Het is goedkoop, legaal te verkrijgen, het is niet traceerbaar en je hebt geen ‘bijverschijnselen’ zoals een kater. Ten minste zo lijkt het. Achter het stuur kruipen nadat de kortstondige kick is verdwenen, is volgens experts gevaarlijk. Nochtans zou één op de zeven jonge gebruikers na een lachgas-sessie met de auto rijden.
Het effect zelf is kort, maar volgens de experts van VIAS kan de de kortstondige roes overgaan in verward en roekeloos gedrag. VIAS spreekt evenwel in de voorwaardelijke wijs, want het valt - wegens niet traceerbaar - moeilijk te bewijzen of een ongeval te wijten is aan het gebruik van de nieuwe drug. ‘Waarschijnlijk’, maar niet ‘bewezen’ dus.
Distikstofmonoxide is moeilijk te verbieden omdat er met het product zelf niets mis is, zoals er ook met lijm niets mis is, tenzij je hem gebruikt om te snuiven en niet om wat aan mekaar te plakken.
Het gebruik van lachgas lijkt een nieuw fenomeen, maar het wordt al twee eeuwen lang gebruikt om vrolijk te worden. Het lacheffect werd als het ware toevallige ontdekt. De Britse chemicus Humphry Davy - die het spul ontdekte in een zoektocht naar een heilzaam product voor tbc-patiënten - lag na een eerste teug zowaar op de grond van het lachen. Het was het begin van zijn 'carrière' als lachgas-junk.
Hij organiseerde lachgasfeestjes bij hem thuis, en inspireerde menig stoute lolbroek om hetzelfde te doen. In de jaren 1800 werden overal ter wereld avonden georganiseerd, waarbij het gas alleen aan ‘eerbiedwaardige heren’ werd toegediend met als doel ‘enkel deftig vermaak’.
