2000 contact tracers gaan uitzoeken met wie je in contact kwam.
Contact tracing zal een cruciale rol spelen bij onze weg naar de uitgang van de coronacrisis. Om het virus de pas af te snijden, wil men iedereen die besmet is of in contact kwam met een besmette persoon, isoleren. Daarvoor zet de overheid een legertje speurders in. 2000 contact tracers zullen vanaf maandag besmette personen opsporen en ondervragen – telefonisch of via een huisbezoek – over alle personen met wie ze in contact zijn geweest vanaf 48 uur voor de eerste symptomen. Al deze contacten zullen vervolgens ook gecontacteerd worden en iedereen zal de raad krijgen om zich te isoleren. Op die manier wil men proberen het virus de pas af te snijden en verdere besmettingen voorkomen.
Dat is de theorie.
Maar wie onderweg van zijn/haar essentiële verplaatsing naar de doe-het-zelf-zaak nog even een scheve schaats ging rijden en met corona thuis komt, staat er natuurlijk niet om te springen om te gaan vertellen waar hij/zij gezeten (gelegen) heeft.
Tracers werken in uiterste discretie, zo wordt ons verzekerd. Als iemand gebeld wordt om te melden dat hij/zij in contact is gekomen met een besmette persoon, wordt de naam nooit genoemd. Je bent ook niet verplicht om eerlijk te antwoorden, maar dan beduvel je natuurlijk de boel.
Tracers zijn geen agenten of detectives en hebben niet de bevoegdheid om je te dwingen om mee te werken, ze gaan ook niet controleren of sanctioneren, alleen informeren. De lijst met contactpersonen mag ook met niemand worden gedeeld, niet met je ouders, je school, je werkgever, je familie of politie. What happens tussen jou en de contact tracers, stays dus tussen jou en de contact tracers.
