Corona heeft mensen nog nooit zo eenzaam gemaakt. Maar ook wanhopig.
Want je zou zomaar eens daadwerkelijk kunnen geloven dat er warempel hete huismoeders in je buurt ronddwalen op zoek naar een verzetje. We hebben het natuurlijk over de triljoenen pop-ups met bronstige merries die opduiken op je scherm tijdens een rechterhand-opwarming. Allemaal beweren ze zo single te zijn als een pro-Vivaldi betoger en willen ze meteen een date met jou regelen.
Uiteraard geloof je daar geen snars van, maar bij sommige mensen haalt het innerlijke duiveltje het toch van de saaie engel. Het vervolg? Dat vertellen drie Reddit-gebruikers hieronder zelf. Zij durfden verder te gaan dan een klik en hun verhalen kunnen alvast anderen waarschuwen.
Reddit-gebruiker acheron53
"Op mijn achttiende verhuisde ik voor mijn studies naar een andere stad. Ik kende er dus nog niemand. Ik kreeg zo’n pop-up binnen, klikte erop en werd doorgestuurd naar een datingsite die slechts drie euro per maand kostte. Ik registreerde me voor een gratis account en kreeg enkele berichten, maar om te antwoorden, moest ik betalend lid worden. Ik zette tien euro op een prepaid-Visakaart om er zeker van te zijn dat, in het geval ik opgelicht zou worden, het maar voor tien euro zou zijn.
Een hele maand lang ontving ik geen berichten. De allerlaatste dag kreeg ik zeven berichten van verschillende vrouwen die veel te hoog gegrepen zijn voor mij. Uiteraard had ik het spelletje wel door en sloot ik de account af. Drie euro heeft het mij gekost om door te hebben dat dergelijke websites bullshit zijn."
Reddit-gebruiker Guinnessnomnom
"Ik was achttien jaar en verveelde me dood. Ik klikte op de typische pop-up waar ‘geile meiden in je buurt wachten op je’ op stond en dacht dat ik niets kon misdoen omdat mijn kredietkaart beveiligd is tegen fraude. Ik vulde mijn kredietkaartgegevens in en al snel stapelden de vreemde kosten zich op. Zaken zoals geschenkbonnen en premium Hotmail-diensten.
Ik belde naar de bank, maar ik was verschrikkelijk zenuwachtig omdat ik me schaamde voor de soort websites waar ik me mee bezig hield. De man aan de lijn reageerde echter op geniale wijze: “Uw kaart verloren in het winkelcentrum? Dat is niet leuk. Ik zal de kosten ongedaan maken en u een nieuwe kaart bezorgen”, klonk het. Op geen enkel moment zei ik iets over een verloren kaart, laat staan een winkelcentrum. Ik zou een klant voor het leven geworden zijn, mochten ze die zaak niet opgedoekt hebben."
Reddit-gebruiker Acharaj
"Een aantal jaren geleden belde een jongen van zestien à zeventien jaar bij mij thuis aan. Hij vroeg me naar een vrouw die hier zou wonen. Iemand die hij via zo’n dating-pop-up op een p0rnowebsite had leren kennen en die hem mijn adres had opgegeven. Ik legde hem uit dat ik hier alleen woon en dat hier nooit een p0rnoachtig type heeft gewoond.
Hij begon hevig te zweten, dus liet ik hem binnen en gaf hem een glas water. Ik vroeg hem hoeveel hij ervoor betaald had. “750 euro”, zei hij. “En hoe?”, vroeg ik. “Met de kredietkaart van mijn moeder”, antwoordde hij met trillende stem.
Ik stelde hem voor om zijn ouders te bellen en langs te laten komen. Even later stonden ze daar. We beslisten om de oplichting aan te geven bij de politie en zijn moeder blokkeerde haar kaart onmiddellijk. Diezelfde avond nodigde zijn familie mij uit voor een etentje omdat ik hun zoon had gekalmeerd."
Moraal van het verhaal? Als het te mooi is om waar te zijn, is het meestal ook zo. En wis je internetgeschiedenis!
