Een meneer uit het Antwerpse deed ons zijn verhaal. Na op intiem vlak jarenlang door zijn eega genegeerd te zijn geweest, heeft ze er nu opnieuw zin in. Alles weer koek en tikkenei zou je denken? Neen, niet echt, er is nog wat aan de hand…
We zullen hem maar M. noemen, want hij wil liever niet met zijn ganse naam op het web staan shinen. M. is al geruime tijd fan van PNWS. Geregeld stuurt hij ons tips door. Dit keer wilde hij echter zijn ‘lockdown-verhaal’ aan ons kwijt…
“G. en ik zijn bijna tien jaar samen”, klinkt het. “Na de geboorte van onze jongste, vier jaar geleden, hebben we het eigenlijk niet meer gedaan. In het begin had ik daar uiteraard begrip voor, maar na een maand of acht wilde ik toch opnieuw een intiem leven. Zij voelde ‘het’ echter niet meer, zei ze. Ze heeft het altijd op die bevalling gestoken. Alsof met de geboorte van onze jongste ineens haar libido achtergebleven was, daar in de bevallingskamer.”
“Ik heb, nog later, voorgesteld om naar een seksuoloog te gaan, maar daar zag zij het nut niet van in. Ze was gelukkig, zo zonder te vrijen, en dat mocht van haar best zo blijven. Voor mijn lustgevoelens had zij geen enkel begrip.”
“Dat was voor mij natuurlijk heel erg frustrerend. Vroeger gebruikten we bijvoorbeeld samen de badkamer, maar ik kon haar niet meer in haar blootje zien zonder ongelooflijke zin te krijgen. Ik begon dus die situaties te vermijden dat ik haar niet of nauwelijks aangekleed moest aanschouwen. Enkele keren, wanneer de nood heel hoog was, heeft ze me een ‘handje’ geholpen, maar nooit meer dan dat.”
“Op den duur begon ik prostituees te bezoeken. Wekelijks. Meestal een raammeisje in het schipperskwartier, eens per maand trakteer ik mezelf op een escorte. Op die manier waren we alle twee redelijk gelukkig. Dacht ik. Ik moest haar niet meer lastigvallen met mijn behoeftes, die voldeed ik elders, en zij wist van niks. Ze dacht dat ik het op den duur ‘opgegeven’ had, dat aandringen bij haar.”
“Nu zitten we alle twee – of eigenlijk alle vier, als je de kinderen meerekent – een week thuis. ‘Economisch werkloos’, zoals dat heet, omwille van het nieuwe coronavirus. We probeerden er het beste van te maken, al is dat niet altijd even gemakkelijk tussen vier muren.”
“Meestal breng ik de avond door achter mijn laptop, en zij met haar Netflix. Twee dagen geleden ging ze echter een film zien die ik ook wel wilde zien, en dus zaten we samen op de bank. Tijdens die film ledigden we twee flessen wijn, en we waren allebei behoorlijk aangeschoten.”
“Al jarenlang slaap ik in bed en slaapt zij in de zetel, waar ze telkens in slaap valt bij haar Netfix-series. Die avond gebeurde er echter iets wonderbaarlijks: ze ging samen met mij naar de slaapkamer. We begonnen hartstochtelijk te zoenen en van het ene kwam het andere. Ik was echt waar in de zevende hemel: met die meisjes van plezier heb ik seks, met mijn vrouw bedreef ik, na jaren, eindelijk nog eens de liefde.”
“Helaas was mijn gelukzaligheid van korte duur. Toen we in elkanders armen lagen na te genieten, vroeg ze me of ik de laatste jaren echt nooit ‘op een ander’ was gegaan. Ik besloot met mijn dronken kop ‘half’ op te biechten, en vertelde haar dat ik al wel eens ‘enkele keren’ een meisje van plezier had bezocht. Daarna barstte ze uit in tranen. Ik dacht eerst omwille van mijn bekentenis, maar toen begon ze zich plots te excuseren. Haar ‘biecht’ was heel wat straffer dan de mijne...”
“Ze hield er al meer dan drie jaar een minnaar op na. Na de geboorte van haar jongste, was ze onzeker. Om te testen of ze nog wel ‘in de markt’ lag, begon ze te flirten met de ex van haar collega. Ze had echter niet verwacht dat hij haar avances zou beantwoorden, en zonder dat het de bedoeling was, was ze zélf stapelgek op hem geworden. Ze spraken zowat wekelijks af om van bil te gaan, maar nu met die lockdown kon ze hem niet meer zien natuurlijk: er viel geen alibi meer te verzinnen.”
“Ik was woest en verdrietig tegelijk. Hoe kon ze? Ze was dus eigenlijk gewoon heet die avond, omdat ze niet naar haar lover had gekund. Maar dat zag ik volgens haar verkeerd...”
“Nu vertelt ze me dat ze spijt heeft van wat er is gebeurd. Dat ze beseft dat ze me graag ziet, en dat ze eigenlijk met mij hoeft intiem te zijn, en niet met hem. Ze belooft me dat ze met hem gaat breken, maar ik weet niet wat ik ervan moet denken.”
“Er zijn nu momenten dat ik goesting heb om haar eens goed vast te pakken en te zeggen dat alles vergeten en vergeven is als ze stopt met hem te zien, er zijn ook momenten dat ik zin heb om haar door het raam te keilen.”
“Weet je, eigenlijk zou een mens in mijn situatie enkele dagen op hotel moeten gaan, om even alleen te zijn en alles op een rijtje te zetten. Of desnoods bij een kameraad logeren. Maar dat kan nu niet, want we moeten in ons kot blijven. En dat is in mijn geval nu wel heel klote.”
