Alexander – de zoon van – mag het land gaan leiden.
Theater zoals het te voorzien en te verwachten was: Alexander De Croo wordt de nieuwe premier van België. De laatste Vlaamse premier was Yves Leterme in 2011. Zijn we nu met z'n allen blij?
De premier is dan wel Vlaams, zijn regering is dat niet. In de nieuwe federale regering zal de grootste bevolkingsgroep van dit land in de minderheid zijn. Er kan alleen een soort van euforie zijn om het feit dat we eindelijk een regering hebben. Maar meer dan een zucht van een soort van opluchting is het niet.
Het hobbelig parcours dat de zeven van Vivaldi bewandelden, is alvast geen voorbeeld van een stabiel clubje. De Croo zal het tegendeel moeten bewijzen.
'De weg is lang, de gidsen onzeker.'
Plots moeten we terugdenken aan een interview dat De Croo een tijd geleden gaf aan HLN:
“Als Italië erin slaagt om binnen de week een nieuwe regering te vormen, waarom moet dat dan in België nog lange maanden duren?”, vraagt De Croo (Open Vld) zich af. “Wat Di Maio en Renzi kunnen, kunnen De Wever en Di Rupo toch ook? Zonder N-VA en PS krijg je nooit een stabiele regering. Een paars-groene zie ik niet zitten.”
Zelfs niet, geeft hij aan, mocht hij het premierschap van zo’n regering op een schoteltje aangeboden krijgen. “Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen. Wij zijn de zevende partij in het parlement. Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van je regering.”
Of met andere woorden: kunnen we daar uit concluderen dat hij zichzelf nu die dweil noemt?
