Geweld lost het probleem niet op.
Martin Luther King zei dat “rellen de taal zijn van wie niet wordt gehoord”. De vraag is of de andere partij die taal begrijpt. Het geweld en de plunderingen van vandaag hebben nog weinig te maken met de dood van een man die omkwam door een agent die zijn grenzen niet kende. Wit tegen zwart? Niet helemaal, twee van de vier agenten waren geen blanken, maar van Aziatische afkomst: TAO Thao en J. Alexander Kueng.
Het neemt niet weg dat er voor de achtste nacht op rij mensen in de VS – en in de rest van de wereld – op straat zijn gekomen om hun ongenoegen te uiten. Tot nu toe bleef het relatief kalm, al is dat met een korrel zout te nemen. We kijken allang niet meer op van een auto die gestript wordt of van een tegenbetoger die gestenigd wordt.
Het is pervers dat beide partijen het conflict aanwenden om het grote gelijk te halen. In België moeten – als aan de actievoerders ligt – morgen de beelden van Leopold II verdwijnen. In Amerika wil Trump het leger inschakelen en diezelfde fout maken als in 1967 toen in de “Long hot summer of 1976” hele zwarte wijken in as werden gelegd en er 83 mensen omkwamen in de strijd met de National Guard en het leger. De problemen zijn 50 jaar later niet opgelost, integendeel, de verschillen tussen blank en zwart zijn alleen nog maar groter geworden. De getto’s van toen, hebben plaats gemaakt voor supergetto’s waar de bevolking grotendeels werkloos is.
In 2019 was 6,7 procent van de Afro-Amerikanen werkloos, het nationaal gemiddelde bedroeg 3,1. Al decennia is dat ongeveer de verhouding. 12 procent van de blanke kinderen groeit op in achterstandswijken, tegenover 45 procent van de Afro-Amerikanen. Een gemiddeld blank gezin is 22 keer rijker dan een gemiddeld zwart gezin. Is het probleem enkel te herleiden tot economische ongelijkheid? Wellicht niet, maar het stelt het wel scherper. Telkens zijn het enkele rotte appels die de gemeenschappen tegen mekaar opzetten.
Over één ding is iedereen het eens: er is een probleem. Na de woede en razernij zal men aan tafel moeten gaan om met mekaar te praten. Daarvoor zijn er echter twee voorwaarden noodzakelijk: 1. accepteren dat het probleem niet zwart-wit is, en men alle tinten grijs moet overwegen. 2. dat men mekaars taal zal moeten leren spreken en begrijpen.
